Η παράταξη του Μ. Γιαννακού στην ΠΟΕΔΗΝ στηρίζει Πολάκη

Πηγή: ygeionomikoi.gr

Έχουμε γράψει και άλλες φορές ότι η αντιπαράθεση μεταξύ της πλειοψηφίας της ΠΟΕΔΗΝ και της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας είναι για το «φαίνεσθαι», αφού και οι δύο πλευρές υποστηρίζουν την ίδια μνημονιακή πολιτική και είναι πιστές στον ευρωπαϊκό (υποτιθεμένο) μονόδρομο.

Και μπορεί ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ Μ. Γιαννακός να εξαπολύει μύδρους (και μηνύσεις) κατά της κυβέρνησης και κατά του αν. υπουργού Υγείας Π. Πολάκη, από κάτω όμως κάποια στελέχη της παράταξης του όχι μόνο δεν κάνουν το ίδιο αλλά με την πρώτη ευκαιρία εγκωμιάζουν το έργο της κυβέρνησης και του Πολάκη, προφανώς γιατί  αυτός είναι ο εσαεί συνδικαλιστικός ρόλος τους, ο ρόλος των εγκωμιαστών της εκάστοτε εξουσίας.

Αυτό έκανε το στέλεχος της Δημοκρατικής Συνεργασίας (πρώην ΠΑΣΚΕ), πρόεδρος της Εξελεγκτικής Επιτροπής της ΠΟΕΔΗΝ και πρόεδρος του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στο Νοσοκομείο Τρικάλων Κ. Ντόβας κατά την επίσκεψη του Π. Πολάκη στο Νοσοκομείο τον προηγούμενο μήνα. Ο στενός συνεργάτης και συναγωνιστής του Μ. Γιαννακού, όχι μόνο δεν κατηγόρησε την κυβερνητική πολιτική στην Υγεία, αλλά μίλησε και με τα… καλύτερα λόγια!

Δείτε το σχετικό απόσπασμα στο video που ακολουθεί, μετά το 4.35  λεπτό:

Οι εργαζόμενοι μπορούν να αντιληφθούν τι ρόλο παίζει κάθε μια από τις παρατάξεις της πλειοψηφίας της ΠΟΕΔΗΝ που το παίζουν «αγωνιστικές» και «αντιμνημονιακές», αλλά στην πράξη εκφράζουν και υποστηρίζουν την ίδια πολιτική, αυτή των μνημονίων, που εδώ και 7 χρόνια που εφαρμόζεται έχει φέρει τη δημόσια Υγεία στα όρια της διάλυσης.

Υπόθεση ενός τετάρτου η νέα ιδιοκτησία του ΔΟΛ

Απολύονται σήμερα όλοι οι εργαζόμενοι

Πηγή: ergasianet.gr

Στον δεύτερο όροφο των εγκαταστάσεων του ΔΟΛ στην οδό Μιχαλακοπούλου, όπου βρίσκεται και το γραφείο του διαχειριστή Αγγελίδη της «Grand Thornton», θα ανοίξουν σήμερα (31/5) οι προσφορές. Η διαδικασία θα ξεκινήσει ακριβώς στις 12.00 το μεσημέρι παρουσία δυο συμβολαιογράφων. Σύμφωνα με πληροφορίες, η διαδικασία θα είναι εξαιρετικά σύντομη και αναμένεται εντός τετάρτου να έχει ολοκληρωθεί. Στη συνέχεια θα επικυρωθεί δικαστικώς.

Κατά τα άλλα, οι εργαζόμενοι στο ιστορικό συγκρότημα από σήμερα θα θεωρούνται απολυμένοι και στη συνέχεια θα διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους για την περίοδο Ψυχάρη, αλλά και της τελευταίας περιόδου διαχείρισης, καθώς και τις αποζημιώσεις τους.

Ωστόσο, η εξέλιξη δεν θα έχει επίπτωση στην έκδοση των εφημερίδων, αφού θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν κανονικά.

Η αυταρχική συμπεριφορά του διοικητή του ΑΤΤΙΚΟΥ υπερβαίνει πλέον τα όρια!

Aνακοίνωση του σωματείου εργαζομένων

Ανακοίνωση σχετικά με την αυταρχική απόφαση του διοικητή του ΑΤΤΙΚΟΥ νοσοκομείου κ. Δραγώνα που επέβαλλε πειθαρχική ποινή στέρησης μισθού 5 ημερών σε υπάλληλο της πληροφορικής  επειδή έπραξε το αυτονόητο και  υπέγραψε  με επιφύλαξη (όπως της δίνει δικαίωμα ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας) σε επιτροπή προμήθειας υλικών, εξέδωσε το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στο ΑΤΤΙΚΟ Νοσοκομείο. Το σωματείο ΑΤΤΙΚΟΥ προκηρύσσει στάση εργασίας–συγκέντρωση διαμαρτυρίας και καλεί σε Γενική Συνέλευση την Πέμπτη 1 Ιουνίου, 7 – 10 το πρωί.

Δείτε την ανακοίνωση αναλυτικά:

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Π.Γ.Ν. ΑΤΤΙΚΟΝ “ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ”

http://somateioattikon.blogspot.gr somateioattikon@gmail.com, Χαϊδάρι 30/5/2017

Η αυταρχική συμπεριφορά του διοικητή του ΑΤΤΙΚΟΥ νοσοκομείου κ. Δραγώνα

υπερβαίνει πλέον τα όρια!

Άδικα, καταχρηστικά και με περισσή υπεροψία, επέβαλλε πειθαρχική ποινή στέρησης μισθού 5 ημερών στην υπάλληλο της πληροφορικής Α. Π., επειδή έπραξε το αυτονόητο: υπέγραψε δηλ. με επιφύλαξη (όπως της δίνει δικαίωμα ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας) σε επιτροπή προμήθειας υλικών που είχε τοποθετηθεί, άσχετης με το αντικείμενο της εργασίας και την εξειδίκευσή της. Έδωσε μάλιστα εντολή και στα «τσιράκια» του στο διοικητικό μηχανισμό, να αναρτήσουν την ποινή στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ, παραβιάζοντας ακόμα και τα προσωπικά δεδομένα της συναδέλφου.

Η πράξη του διοικητή θέλει να καλύψει την απαράδεκτη πρακτική που συνηθίζεται στο ΑΤΤΙΚΟ, να πραγματοποιούνται δηλ. συνεχείς διαγωνισμοί μικροπρομηθειών (ακόμα και για μια κλειδαριά!), που επιβάλλουν στους συναδέλφους εργαζόμενους σπατάλη άπειρων εργατοωρών σε παντελώς γραφειοκρατικά καθήκοντα, άσχετα με το αντικείμενο της εργασίας τους. Με αυτό τον τρόπο, μέσα σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας, δήθεν «διαφάνειας» και «ελέγχου», διαχέονται οι ευθύνες της καθυστέρησης παραλαβής υλικών, από τους καθ’ ύλην αρμόδιους στους απλούς εργαζόμενους (που πολλές φορές τους ζητάνε και πόθεν έσχες). Επιπλέον, τοποθετούνται συνεχώς οι ίδιοι κι οι ίδιοι υπάλληλοι (υποτίθεται με «κλήρωση») στις επιτροπές και για όλη τη διάρκεια του έτους. Χωρίς σχεδιασμό, κατευθυντήριες οδηγίες του έργου της επιτροπής ή έστω διαδικασία εκμάθησης του τι είναι αυτό που κάποιος αξιολογεί ή παραλαμβάνει. Στην πράξη οι επιτροπές δεν λειτουργούν ως επιτροπές έργου, αλλά ως πεδίο πίεσης για γρήγορη συλλογή υπογραφών που αφορούν την αγορά υλικών που έχουν ήδη προαποφασιστεί (κυρίως με απευθείας συνεννοήσεις γιατρών και εταιρειών – για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους). Και αυτά όταν το Υπουργείο Υγείας με πρόσφατο νόμο του που υπερψηφίστηκε στη Βουλή επιχειρεί, υποτίθεται, να ορθολογικοποιήσει κάπως το σύστημα προμηθειών και διαγωνισμών στα νοσοκομεία.

Δεν ξέρουμε αν ο διοικητής θεωρεί πλάκα τη στέρηση 5 ημερών μισθού από υπαλλήλους των 600 και 800 Ε το μήνα. Ίσως αυτός δεν τα έχει ανάγκη. Όμως η τιμωρητική αυτή ενέργεια είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι.

Σε ότι αφορά τους εργαζόμενους και τη βελτίωση της παροχής υγείας στους πολίτες ο διοικητής έχει να επιδείξει ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΕΡΓΟ στο ΑΤΤΙΚΟ. Το δόγμα με το οποίο κινείται είναι «κανένα εμπόδιο στον προμηθευτή». Έγνοια μόνο για πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και ξεχρέωμα των εμπορικών αντιπροσώπων σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων και της εντατικοποίησης του προσωπικού.

Απαριθμούμε:

–Καμιά ενέργεια για το απαράδεκτο καθεστώς των ράντζων, που συνεχίζεται.

–Καμιά ενέργεια ή πρόταση για την αλλαγή του οργανισμού του νοσοκομείου – αφήνοντας στην πράξη να ισχύει ο οργανισμός Λοβέρδου.

–Ακύρωση όλων των αποφάσεων των υπηρεσιακών συμβουλίων (απαξιώνοντας έτσι και το ρόλο τους) για εσωτερικές μετατάξεις, ακόμα και σε κενές οργανικές θέσεις διοικητικού προσωπικού. Αντίθετα ανέχεται τη συνεχή αποψίλωση του διοικητικού προσωπικού προς άλλες εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες του δημοσίου (προφανώς με άνωθεν εντολή).

–Καμιά ενέργεια για πρόσληψη νοσηλευτικού προσωπικού. Ακόμα και για τους 12μηνίτες του ΟΑΕΔ (που σε καμιά περίπτωση βέβαια δεν αντικαθιστούν την ανάγκη για μόνιμες προσλήψεις), στο ΑΤΤΙΚΟ, έχουν έρθει μόνο 44, ενώ το υπουργείο διατυμπάνιζε 73 προσλήψεις.

–Παραβίαση της νομιμότητας του ΑΣΕΠ. Υπάλληλος που εδώ και ένα χρόνο έχει προσληφτεί ως ΥΕ, αυθαίρετα και με απόφαση διοικητή απασχολείται σε καθήκοντα ΔΕ σε άλλο πόστο. Τη στιγμή που λείπουν τόσοι ΥΕ εργαζόμενοι στο ΑΤΤΙΚΟ.

–Δούλεμα με τα πλυντήρια … ακόμα περιμένουμε την πρόσληψη τεσσάρων εργαζομένων, ώστε να λειτουργήσουν χωρίς τη «βοήθεια» του εργολάβου.

–Προσπάθεια, ακόμα και για περιορισμό της συνεχούς 15ήμερης άδειας του νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού, τους μήνες Ιούλιο-Αύγουστο, στο όνομα του ότι «το νοσοκομείο πρέπει να λειτουργήσει». -Προσπάθεια κατάργησης των ειδικών αδειών του προσωπικού στα κλειστά τμήματα και τις ειδικές μονάδες.

–Απάθεια για επείγοντα θέματα υγιεινής και ασφάλειας. Ήρθε το καλοκαίρι και ακόμα δεν εγκαταστάθηκε ο απαραίτητος κλιματισμός στο ΤΕΠ, τα πλυντήρια και τον ιματισμό. Οι άνθρωποι πάλι θα «ψηθούν» με τον πρώτο καύσωνα.

–Ακόμα και απλά θέματα «χωροταξίας» αρνείται να τα επιλύσει. Και αυτό γιατί δεν θέλει να τα βάλει με συγκεκριμένα πανεπιστημιακά συμφέροντα που έχουν «καταλάβει» ζωτικούς χώρους του νοσοκομείου. 1ο παράδειγμα: στο ΤΕΠ δεν παραχωρεί χώρο εξέτασης, που θα ανακούφιζε την πολύωρη αναμονή των ασθενών στα επείγοντα, διατηρώντας ανενεργό και κλειδωμένο!!! το χώρο αναζωογόνησης (υπό τη διεύθυνση της κ. Κωστοπαναγιώτου – ως διευθύντρια ιατρικής υπηρεσίας γιατί δεν μιλάει;). 2^ο παράδειγμα: άνοιγμα ουρολογικής πτέρυγας 35 κλινών με την πρόσληψη του απαραίτητου νοσηλευτικού προσωπικού. Η πτέρυγα έχει γίνει αναγκαστικά τόπος ξεκούρασης των εφημερευόντων. Την ίδια στιγμή, ολόκληρος χώρος 500 τετραγωνικών, που θα μπορούσε να διατεθεί για την ανάπαυση, παραμένει κατειλημμένος από το ερευνητικό ινστιτούτο ΕΚΕΔΙ. Για να μην πούμε για το ολοκαίνουριο κτίριο του Πανεπιστημίου εντός του νοσοκομείου που θα μπορούσε να φιλοξενήσει αμφιθέατρα και μια σειρά άλλες δραστηριότητες. Μάλλον οι διοικούντες προτιμάνε τους ασθενείς στα ράντζα και τους γιατρούς στριμωγμένους σε «καμαρούλες μια σταλιά». Γιατί πάλι η διευθύντρια ιατρικής υπηρεσίας κ. Κωστοπαναγιώτου δεν μιλάει;

–Τραγική καθυστέρηση πέρσι το καλοκαίρι, για να νομιμοποιηθεί από το ΔΣ, η πρόσληψη των υπαλλήλων καθαριότητας, που θα έδιωχνε οριστικά τον εργολάβο καθαριότητας από το ΑΤΤΙΚΟ. Η κωλυσιεργία αυτή έδωσε χρόνο και «γνώση» στον εργολάβο να κάνει ασφαλιστικά μέτρα και να μπλοκάρει όλη τη διαδικασία έως και σήμερα.

–Άρνηση ενίσχυσης του γραφείου μισθοδοσίας και προμηθειών με το αντίστοιχο προσωπικό. Αποτέλεσμα: δουλειά να έχουν οι επιτροπές από τη μια, καθυστερήσεις στην πληρωμή των δεδουλευμένων υπερωριών και εφημεριών (ενώ τα χρήματα έχουν προεγκριθεί) από την άλλη.

–Συνεχής πίεση για υπερωρίες, ειδικά στο διοικητικό προσωπικό.

Κι άλλα πολλά …

Όταν λοιπόν το έργο είναι μηδενικό, περισσεύουν:

–Η απαξίωση των εργαζομένων, η ειρωνεία και το «θα δούμε».

–Ο αυταρχισμός και η ποινικοποίηση της νόμιμης διεκδίκησης των δικαιωμάτων και καθηκόντων μας.

–Η άρνηση ακόμα και συνάντησης με το σωματείο (και για το επίδικο ζήτημα των επιτροπών).

–Ο εκβιασμός του «τι θέλετε, να μην εξυπηρετήσουμε τον άρρωστο;» για να δεχτούμε τα ράντσα, τις απλήρωτες υπερωρίες, τα χρωστούμενα ρεπό, τις παράνομες διπλοβάρδιες, την ελλιπή υποδομή και τον υπερβολικό φόρτο του νοσοκομείου.

Το σωματείο ΑΤΤΙΚΟΥ προκηρύσσει στάση εργασίας-συγκέντρωση διαμαρτυρίας και καλεί σε Γενική Συνέλευση την Πέμπτη 1 Ιουνίου, 7 – 10 το πρωί. Απαιτούμε:

–Να πάρει πίσω ο διοικητής κ. Δραγώνας την απαράδεκτη, πειθαρχική απόφαση.

–Μέχρι να λυθεί και να καθοριστεί ακριβώς η διαδικασία και τα καθήκοντα συμμετοχής στις επιτροπές προμηθειών, το σωματείο θα καλέσει τη ΓΣ να αποφασίσει αποχή από κάθε συμμετοχή μελών του σε επιτροπές που αφορούν οικονομικά ζητήματα και αξιολογήσεις ιατροτεχνικού εξοπλισμού και υποδομής.

–Να λυθούν τα άμεσα προβλήματα του ΑΤΤΙΚΟΥ.

Ως σωματείο εργαζομένων ΑΤΤΙΚΟΥ νοσοκομείου έχουμε δείξει με τους αγώνες και την πράξη μας ότι δεν κάνουμε ούτε καταγγελίες για τις “κάμερες” και για “την κατσαρίδα”, ούτε κινητοποιήσεις «εικονικές». Έχουμε μάθει να δίνουμε πραγματικές συγκρούσεις απέναντι σε όλη τη φυλακή των μνημονίων, της ΕΕ, του ΔΝΤ, όλων των κυβερνήσεων και των διοικήσεων που εφαρμόζουν την ίδια πολιτική.

ΟΙ ΑΝΤΙΛΑΪΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ!

ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ! Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΤΤΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Η Πολιτική Απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑ.Ε

1. Διεθνείς εξελίξεις.

Στις διεθνείς εξελίξεις παραμένει και ενισχύεται ένα κλίμα αβεβαιότητας, αστάθειας, όξυνσης των αντιθέσεων, έντασης των ανταγωνισμών, αύξησης των περιφερειακών ανισορροπιών και αναζήτησης δημιουργίας νέων ισορροπιών και συσχετισμών δύναμης, με πολλά από τα κέντρα ισχύος – κυρίως οικονομικής και τεχνολογικής – να μεταφέρονται στην Ανατολική Ασία.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδεχόμενη την αναβάθμιση και επέκταση της αμερικανονατοϊκής βάσης της Σούδας και σιωπώντας απέναντι στις ωμές δημόσιες παρεμβάσεις του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην εσωτερική πολιτική ζωή, ενισχύει τον αμερικανονατοϊκό έλεγχο στη χώρα μας και την εμπλέκει επικίνδυνα σε επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή μας.

Οι επεκτατικές, επεμβατικές, αντιδημοκρατικές και αυταρχικές διακηρύξεις και πρακτικές του καθεστώτος Ερντογάν στην Τουρκία, καθώς και η αναθεωρητική για τις διεθνείς συνθήκες ρητορική του, μπορεί να οδηγήσουν σε τυχοδιωκτισμούς, τους οποίους η χώρα μας πρέπει να προλάβει και να αντιμετωπίσει με βάση το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες.

Το διεθνές αυτό πλαίσιο επιβεβαιώνει την ανάγκη συγκρότησης και ανάπτυξης ενός φιλειρηνικού κινήματος στη χώρα μας και διεθνώς σε αντιπαράθεση με τις ψυχροπολεμικού τύπου αποφάσεις του ΝΑΤΟ και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ και των προθύμων συμμάχων τους. Ταυτόχρονα η χώρα μας πρέπει να απεμπλακεί από τυχοδιωκτικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή μας, να κινηθεί στα πλαίσια μίας από θέση αρχής αντιπολεμικής, φιλειρηνικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής ισότιμων διεθνών και οικονομικών σχέσεων.

Η εκλογική επιτυχία του Μελανσόν και της “ανυπότακτης Γαλλίας” απόδειξε ότι όπου συγκροτείται η ενεργή παρουσία ενός πολιτικού ρεύματος, που προτείνει προοδευτική – αριστερή διέξοδο στην εντεινόμενη λαϊκή αντίθεση στο ευρωσύστημα και στο διάχυτο αντισυστημισμό, μπολιάζοντας την με αιτήματα και στόχους, που εκπροσωπούν τις δυνάμεις της εργασίας, τότε αυτό μπορεί να αποτρέψει την ακροδεξιά και αστικές δυνάμεις να εκμεταλλευτούν αυτή τη δυναμική αμφισβήτησης του συστήματος και να την κεφαλαιοποιήσει πολιτικά για λογαριασμό του. Επιβεβαιώνεται δηλαδή η ανάγκη συγκρότησης σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. ενός πολιτικού ρεύματος, που θα συνδέει το αίτημα της ανατροπής της λιτότητας και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών με την έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ και με την επεξεργασία και προώθηση ενός μεταβατικού φιλολαϊκού αντινεοφιλελεύθερου προγράμματος μ’ ένα σύγχρονο σοσιαλιστικό ορίζοντα.

Στη χώρα μας, ακόμα και οι συστημικές δημοσκοπήσεις, οι οποίες δεν έχουν κανένα συμφέρον να «φουσκώνουν» την αντίθεση στην ευρωζώνη, υποχρεώνονται πλέον να εμφανίζουν ότι ο ελληνικός λαός γυρίζει όλο και περισσότερο την πλάτη του στο ευρώ, στην ευρωζώνη και στην ΕΕ και ότι αυτό το ρεύμα αγκαλιάζει κατά κύριο λόγο τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Αυτό το υπό διαμόρφωση λαϊκό ρεύμα έχει ανατρεπτικά για το πολιτικό σύστημα χαρακτηριστικά και η ΛΑΕ αγωνίζεται να του δώσει προοδευτική κατεύθυνση με βάση την εναλλακτική πρόταση της σε αντιπαράθεση με τον εθνικισμό της δεξιάς και άκρας δεξιάς.

2. Η Πολιτική κατάσταση μετά την ψήφιση του 4ου μνημονίου

Οι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι αγρότες, επαγγελματίες και έμποροι, η νεολαία και όλα τα λαϊκά στρώματα δέχονται στη χώρα μας εδώ και 7 χρόνια μια πρωτοφανή επίθεση από την κυβέρνηση, τους δανειστές (ΕΕ και ΔΝΤ) και τις δυνάμεις του κεφαλαίου.

Η επίθεση αυτή εντάθηκε με το νέο πακέτο μνημονιακών αντιλαϊκών μέτρων, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προώθησε στα πλαίσια της δεύτερης αξιολόγησης. Αυτό περιλαμβάνει νέα μείωση των καταβαλλόμενων κύριων και επικουρικών συντάξεων από 1-1-2019, την δραστική μείωση του αφορολόγητου, περικοπές κοινωνικών επιδομάτων, νέες σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις με αιχμή τη διάλυση και το ξεπούλημα της ΔΕΗ, νέα απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και ακόμα μεγαλύτερη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.

Πρόκειται ουσιαστικά για το 4^ο μνημόνιο και μάλιστα χωρίς τη δικαιολογία νέας δανειοδότησης, που οδηγεί σε μεγαλύτερη φτωχοποίηση του λαού, σε αδιέξοδο την οικονομία και σε πιο ταπεινωτική υποτέλεια την χώρα μας. Η αντιλαϊκή αυτή επίθεση των δανειστών, της κυβέρνησης και της μνημονιακής «αντιπολίτευσης» (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΠΟΤΑΜΙ – ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ) θα έχει διάρκεια λόγω της νέας μνημονιακής δέσμευσης της χώρας μας για πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, και κατά συνέπεια συνέχιση των πολιτικών της λιτότητας, για πολλά χρόνια.

Η κυβέρνηση, παρότι, έδωσε γη και ύδωρ στους δανειστές, δεν πήρε στη συνεδρίαση του Eurogroup στις 22 Μάη ούτε μέτρα δήθεν ελάφρυνσης του χρέους, που υποτίθεται ότι γι αυτό το λόγο ψήφισε το 4ο μνημόνιο, αλλά ούτε την έγκριση της 2ης αξιολόγησης και της χορήγησης της επόμενης δόσης του δανείου.

Οι επιλογές αυτές της κυβέρνησης σε συνδυασμό με τη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και από το 3ο μνημόνιο, που η ίδια υπέγραψε, αλλά και από τα προηγούμενα μνημόνια, συσσωρεύουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και την αποξενώνουν από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα, που την στήριξαν εκλογικά στις δύο αναμετρήσεις του 2015.

Ωστόσο, η κυβέρνηση μετά την ψήφιση του 4ου μνημονίου προσπαθεί ν’ αλλάξει την πολιτική ατζέντα. Να αναπτύξει μια νέα πολιτική αφήγηση για δήθεν θετικά αντίμετρα, για δήθεν μέτρα διευθέτησης του δημοσίου χρέους, ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση, ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση, έξοδο στις αγορές, έξοδο από τα μνημόνια. Κρύβει το αντιδραστικό περιεχόμενο της προωθούμενης συνταγματικής αναθεώρησης. Μ’ αυτό τον τρόπο επιδιώκει να αντιμετωπίσει την ογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια λόγω της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών της και να κερδίσει όσο το δυνατό περισσότερο πολιτικό χρόνο.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση οξύνει την πολιτική πόλωση με τη ΝΔ και τον Μητσοτάκη για δευτερεύοντα – εκτός μνημονίου – θέματα, κατηγορώντας τον ότι είναι πολιτικό υποχείριο της ακροδεξιάς του πτέρυγας και σε κάθε περίπτωση χειρότερος από τον Τσίπρα.

Παράλληλα η κυβέρνηση, μέσω του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας αλλά και άλλων τρόπων, ενισχύει τις συμμαχίες της με επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα, για να διασφαλίσει την πολιτική στήριξη τους ή τουλάχιστον την ανοχή τους και να παραμείνει και μετά τις επόμενες εκλογές ως ο ένας από τους δύο πυλώνες του συστημικού μνημονιακού δικομματισμού. Ταυτόχρονα, όμως, με αυτές τις επιλογές της εμπλέκεται και βουλιάζει στις ενδοϊμπεριαλιστικές ή ενδοαστικές αντιθέσεις, που τελικά εσωτερικοποιούνται και στην ίδια.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση με την παρουσία και τη δράση της και τον τρόπο που επιμένει να μιλάει, να παίρνει αντιλαϊκά μέτρα και να ψηφίζει και να εφαρμόζει καταστροφικά μνημόνια δήθεν στο όνομα της Αριστεράς, με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, ενισχύει μέσα στο λαό το αίσθημα απογοήτευσης, ηττοπάθειας και αγωνιστικής αδράνειας, δυσφημώντας και πλήττοντας την πολιτική αξιοπιστία των ιδεών της Αριστεράς.

H κυβέρνηση λοιπόν αξιοποιώντας όλα τα παραπάνω – και με δεδομένο ότι οι δανειστές δεν έχουν λόγο να την ρίξουν, αφού τους ικανοποιεί όλες τις απαιτήσεις – προσπαθεί να αποτρέψει κοινωνικές εκρήξεις και συνεπακόλουθη με αυτές πολιτική κρίση, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν οι αντιλαϊκές μνημονιακές πολιτικές της.

Ωστόσο, αυτός ο πολιτικός σχεδιασμός της κυβέρνησης δε μπορεί να της εξασφαλίσει τα “ήρεμα πολιτικά και κοινωνικά νερά” και τον πολιτικό χρόνο που θα επιθυμούσε. Κι αυτό, γιατί η πολιτική αφήγησή της δεν μπορεί να ακυρώσει το γεγονός ότι ήδη αυτή τη στιγμή οι συνταξιούχοι υφίστανται τις μειώσεις των συντάξεών τους, που προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου, και ότι περιμένουν με βάση το 4^ο μνημόνιο ακόμα μεγαλύτερες μετά την 1-1-2019. Ότι οι εργαζόμενοι συνεχώς χάνουν αγοραστική δύναμη και εργασιακά δικαιώματα. Ότι οι επαγγελματίες, έμποροι, αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι υφίστανται τις αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών τους και περιμένουν και νέες από 1-1-2018. Ότι όλα τα λαϊκά στρώματα υφίστανται φορολεηλασία και περιμένουν ακόμα μεγαλύτερη και ότι η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται ολοκληρωτικά. Ότι η κατάργηση των κοινωνικών επιδομάτων, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, η κατάργηση της Κυριακής-Αργίας, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, η κατεδάφιση των ειδικών μισθολογίων και η κατάργηση του ΕΚΑΣ είναι μέτρα, που θα εφαρμοστούν ΤΩΡΑ.

Όλα αυτά μαζί με την προοπτική των διαρκών αξιολογήσεων, των πρωτοφανώς υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων και της εξοντωτικής λιτότητας για πολλά χρόνια, και με δεδομένο ότι ούτε διεκδίκησε ούτε θα διεκδικήσει ούτε θα πάρει από τους δανειστές διαγραφή του δημοσίου χρέους – μπορεί να προκαλέσουν τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, που αυτή θέλει να αποφύγει.

Η επανεμφάνιση στο δρόμο ενός κοινωνικού δυναμικού τις ημέρες της ψήφισης του 4ου μνημονίου δείχνει ότι υπάρχει και μία πρώτη αναγκαία κοινωνική βάση για το σχεδιασμό και την οργάνωση ενός νέου κύκλου κοινωνικών αντιστάσεων, εργατικών και λαϊκών αγώνων.

Επομένως η ΛΑΕ θα πρέπει κυρίως να κάνει ένα μεσοπρόθεσμο πολιτικό σχεδιασμό, αλλά και να είναι σε ετοιμότητα για ενδεχόμενες έκτακτες εξελίξεις, που μπορεί να προκληθούν εξαιτίας των παραπάνω λόγων.

Στη χώρα μας μετά την ψήφιση του 4ου μνημονίου διαμορφώνονται νέα στοιχεία στο πολιτικό σκηνικό.

Η ΝΔ δίνει βάρος στην εικόνα της ως δύναμη που μπορεί να κυβερνήσει αποτελεσματικότερα από τον ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια των μνημονίων. Επειδή δεν έχει εναλλακτική πρόταση έναντι των μνημονίων, προβάλει την ανάγκη ενός άλλου οικονομικού μίγματος στα πλαίσια εφαρμογής τους, επικεντρώνοντας στην μείωση των φόρων, κυρίως των μεγάλων επιχειρήσεων και εισοδημάτων, καθώς και την συρρίκνωση του δημοσίου και των δημοσίων δαπανών.

Το ΠΑΣΟΚ μέσω της Δημοκρατικής Συμπαράταξης επιδιώκει μία μορφή επανασυσπείρωσης των δυνάμεων του, η οποία όμως έχει συγκεκριμένα πολιτικά όρια λόγω της απαξίωσης του αλλά και της μετατόπισης του ΣΥΡΙΖΑ στο λεγόμενο κεντροαριστερό χώρο. Το ΠΟΤΑΜΙ και η Ένωση Κεντρώων κινούμενα πάντα μέσα στα μνημονιάκά πλαίσια παραμένουν εγκλωβισμένα σε δορυφορικό ρόλο στο ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ και συμπιέζονται πολιτικά ανάμεσά τους με φυγόκεντρες τάσεις είτε προς τη μία είτε προς την άλλη πλευρά είτε προς το ΠΑΣΟΚ.

Το ΚΚΕ συνεχίζει την αντιενωτική με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς πολιτική του με βάση και τις αποφάσεις του πρόσφατου 20ου συνεδρίου του.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξακολουθεί να αρνείται την πολιτική συνεργασία με τη ΛΑΕ, αλλά και να δημιουργεί δυσκολίες στις κοινές δράσεις, τις οποίες δημοσίως δεν αρνείται. Ωστόσο, στο εσωτερικό της αναπτύσσονται και εκδηλώνονται πιο έντονα και απόψεις για κοινές κοινωνικές δράσεις, ακόμα και για συγκρότηση αριστερού πολιτικού Μετώπου.

Η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, παρά την θετική πολιτική μετατόπισή της στα θέματα του Ευρώ και της ΕΕ, δεν έχει αναπτύξει ουσιαστικές σχέσεις με το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Επίσης, δεν έχει ακόμα ανταποκριθεί δημόσια στην ανάγκη για την συγκρότηση πολιτικού μετώπου ή κατ’ ελάχιστον εκλογικής συνεργασίας με Αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις.

Η νεοναζιστική Χ.Α. πήρε πρόσφατα θέση κατά του Ευρώ, για να μην χάσει την επαφή με λαϊκά στρώματα, τα οποία διαμορφώνουν αντιευρώ και αντιΕΕ διάθεση, ώστε να στρέψει αυτή τη διάθεση σε αντιδραστική κατεύθυνση. Το τελευταίο διάστημα προσπαθεί να αναπτύξει και πάλι ανοιχτές δράσεις, προχωρά σε επιθέσεις σε λαϊκές γειτονιές, με στόχο την προώθηση της φασιστικής ιδεολογίας και πολιτικής της.

Στο χώρο της παραδοσιακής Δεξιάς γίνονται προσπάθειες να συγκροτηθεί ένας διακριτός πολιτικός χώρος υπέρ του εθνικού νομίσματος, χωρίς όμως αυτό να συνοδεύεται με μία ουσιαστική αλλαγή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

3. Η νέα πολιτική κατάσταση απαιτεί νέα πολιτικά καθήκοντα και νέο πολιτικό σχεδιασμό

Με βάση όλα τα παραπάνω η ΛΑΕ στον Πολιτικό της Σχεδιασμό για την επόμενη περίοδο θα έχει τις εξής προτεραιότητες:

• Να απαντήσει στην κυρίαρχη συστημική προπαγάνδα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στα μνημόνια πολιτική. Να πείσει το λαό ότι υπάρχει μία τέτοια πολιτική, ότι αυτήν έχει επεξεργαστεί και την προβάλλει η ΛΑΕ και ότι αυτή είναι όχι μόνο ριζοσπαστική και ανατρεπτική στα μνημόνια και στον ευρωμονόδρομο, αλλά και ρεαλιστική και βιώσιμη.
• Να πολιτικοποιήσει τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια από τις συνέπειες των εφαρμοζόμενων πολιτικών και να δώσει αντιμνημονιακή, προοδευτική και Αριστερή κατεύθυνση στο λαϊκό ρεύμα, που δημιουργείται κατά του Ευρώ και της ΕΕ. Κατά συνέπεια να συνεχίσει να προβάλλει τη συνολική πολιτική εναλλακτική της πρόταση, αλλά και τις επεξεργασίες και τις θέσεις της για το με ποιο τρόπο και με ποιες πολιτικές προτείνει να εφαρμοστεί η βασική προϋπόθεση για την προώθηση αυτής της πρότασης, δηλαδή την έξοδο από το Ευρώ και την σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ και την εγχώρια ολιγαρχία.
• Να εργαστεί με πιο συγκεκριμένο και επιταχυνόμενο προγραμματισμό και χρονοδιάγραμμα για τη συγκρότηση του πολιτικού κινηματικού και εκλογικού μετώπου των Αριστερών, αντιμνημονιακών, δημοκρατικών και πατριωτικών δυνάμεων. Στην κατεύθυνση αυτή και προς υποβοήθηση αυτού του στόχου το ΠΣ της ΛΑΕ εξουσιοδοτεί την ΠΓ να αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες, προκειμένου να συγκροτηθεί ένα σταθερό και συγκροτημένο φόρουμ διαλόγου και κοινής δράσης των δυνάμεων της Αριστεράς.
• Να συνεχίσει την πολιτική καμπάνια της με βάση τα χαρακτηριστικά και τις μορφές, που αποφασίστηκαν στις δύο προηγούμενες συνεδριάσεις του Π.Σ. με κύριο στόχο την προβολή της συνολικής εναλλακτικής πρότασης της ΛΑΕ, αντιμετωπίζοντας με αποφασιστικότητα τις πολιτικές και οργανωτικές αδυναμίες που παρουσιάστηκαν στο σχεδιασμό και κυρίως στην πραγματοποίηση της.
• Να παρέμβει στην συζήτηση που αυτό το διάστημα εξελίσσεται για το δημόσιο χρέος και να προβάλει μέσα από διάφορες πρωτοβουλίες την πρότασή της για διαγραφή του με εργαλείο την διακοπή αποπληρωμής του.
• Να αναπτύξει ισχυρά πολιτικά, προγραμματικά, και ιδεολογικά μέτωπα στη ΝΔ, για να ανακόψει την προσπάθειά της για σταδιακή συγκρότηση ενός κοινωνικού μπλοκ υποστήριξης της (ιδίως σε ελεύθερους επαγγελματίες, εμπόρους και αγρότες).
• Να ενισχύσει τα ιδεολογικά της μέτωπα με την ακροδεξιά και τη φασιστική ΧΑ και να ανακόψει με όρους μαζικού λαϊκού κινήματος την προσπάθειά για επανάκαμψη της στις λαϊκές γειτονιές.
• Να ενισχύσει επίσης τα ιδεολογικά της μέτωπα απέναντι στις σοσιαλδημοκρατικές- κεντροαριστερές εφεδρείες του συστήματος.
• Να είναι στην πρώτη γραμμή των εργατικών και λαϊκών αγώνων για τα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα της περιόδου Να συμβάλει με τη συστηματική παρέμβαση των μελών της, με πρωτότυπες δράσεις, με την αξιοποίηση νέων μορφών κινητοποίησης του λαού και της νεολαίας, στη δημιουργία ενός πλατιού και ισχυρού λαϊκού ρεύματος για την αντιμνημονιακή ανατροπή.
• Να αξιολογήσει την οργανωτική κατάστασή της και να πάρει μέτρα για την ριζική βελτίωσή της.
• Να δώσει ιδιαίτερο βάρος ώστε να πετύχει το διεθνιστικό διήμερο– πολιτική γιορτή της ΛΑΕ στις 7 και 8 Ιούλη και να προετοιμάσει έγκαιρα εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης.

4. Κοινωνικοί και εργατικοί αγώνες

Οι λαϊκοί και ιδιαίτερα οι εργατικοί αγώνες δεν ήταν τους τελευταίους 15 μήνες στο επίπεδο που απαιτούσε η μεγάλη αντικοινωνική επίθεση, που δέχθηκαν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, η νεολαία και όλος ο λαός. Μεγάλες αντεργατικές ανατροπές πέρασαν χωρίς να υπάρξουν εργατικές και κοινωνικές αντιδράσεις μεγάλης κλίμακας.

Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, που όλη την προηγούμενη περίοδο θα έπρεπε να πρωτοστατεί για λαϊκό ξεσηκωμό, ήταν σε αδράνεια, υποχώρηση, κατακερματισμό.

Σε αυτό έχει συμβάλλει το κλίμα ηττοπάθειας και απογοήτευσης λόγω της μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ, ο διαβρωτικός ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού αλλά και η κατάσταση πολυδιάσπασης και αντιπαραθέσεων στο χώρο της Αριστεράς και των αντιμνημονιακων δυνάμεων, που ορισμένες φορές φτάνει και τα όρια της γραφικότητας.

Βασική ευθύνη γι’ αυτή την κατάσταση έχουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ), κυρίως στη ΓΣΕΕ, που, με την αδράνεια την οποία επιβάλλουν στο συνδικαλιστικό κίνημα, ουσιαστικά εξυπηρετούν το πέρασμα των μνημονιακών πολιτικών.

Το ΠΑΜΕ, με την επιμονή του στις ξεχωριστές από το υπόλοιπο εργατικό κίνημα κινητοποιήσεις του ή με την πρότασή του να γίνει πανεργατική απεργία, όχι πριν, αλλά αφού κατατεθεί και αρχίσει να συζητιέται στη βουλή το 4^ο μνημόνιο, έδειξε ότι δεν πιστεύει ότι αυτό θα μπορούσε να αποτραπεί από τους λαϊκούς αγώνες. Με αυτές τις πρακτικές του δεν συνέβαλε στην ενεργοποίηση του συνόλου του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και ευρύτερων τμημάτων του λαού και της νεολαίας και στην ανάπτυξη ενωτικών εργατικών και λαϊκών αγώνων. Έτσι, όμως, ούτε φοβίζεται ούτε ενοχλείται ούτε ανατρέπεται το μνημονιακό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.

Κατά συνέπεια ούτε η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ούτε η ηγεσία του ΠΑΜΕ, μπόρεσαν και μπορούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι ήθελαν και θέλουν να πάνε τη σύγκρουση με την κυβέρνηση και την μνημονιακή «αντιπολίτευση» μέχρι τέλους, δηλαδή μέχρι την ανατροπή των ίδιων και των πολιτικών τους.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ούτε οι Ομοσπονδίες, ούτε τα πρωτοβάθμια σωματεία, που έχουν αγωνιστικές πλειοψηφίες δεν ανέλαβαν όλο το προηγούμενο διάστημα αξιόπιστες αυτοτελείς πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη κινητοποιήσεων από τα κάτω.

Ο συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων, παρά την αγωνιστικό περιεχόμενο των αποφάσεων του, έχει περιορισμένη συνδικαλιστική απεύθυνση και εμβέλεια. Η οποιαδήποτε πρωτοβουλία του εξαντλείται σε κεντρικό επίπεδο και δεν έχει επαφή με την εργατική βάση.

Η ΑΔΕΔΥ, παρά την αλλαγή προς το χειρότερο των συσχετισμών της στο τελευταίο συνέδριό της, εξακολουθεί να παίρνει κατά βάση αποφάσεις για κινητοποιήσεις. Έχει, όμως, σοβαρό πρόβλημα μαζικοποίησής τους, αφού η ηγεσία της δεν κάνει τίποτε ουσιαστικό για την προετοιμασία τους και την ανύψωση του αγωνιστικού φρονήματος των μελών της.

Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, παρά τις όποιες μειοψηφικές θετικές εξαιρέσεις και προσπάθειες στο εσωτερικό του, βιώνει καταστάσεις απαξίωσης στη συνείδηση των εργαζομένων.

Στον ιδιωτικό τομέα μέλη του συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι πλέον κάτω από το 10% των εργαζομένων. Αυτό συμβαίνει λόγω μεγάλης ανασφάλειας από την υψηλή ανεργία και λόγω της μνημονιακής κατεδάφισης των εργασιακών σχέσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Στο δημόσιο, που υπάρχει τυπικά μεγάλη συνδικαλιστική πυκνότητα, λείπει η ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων στις διαδικασίες των συνδικάτων (συνελεύσεις) και στην υλοποίηση των αποφάσεων (απεργιακές κινητοποιήσεις).

Μεγάλο και μη αντιμετωπίσιμο μέχρι σήμερα πρόβλημα είναι η απουσία της νεολαίας της επισφαλούς εργασίας, των ανέργων και των μεταναστών εργαζομένων από την συνδικαλιστική λειτουργία και δράση. Χωρίς, όμως, την ένταξή τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής των συσχετισμών και ταξικής – αγωνιστικής επαναθεμελίωσής του θα έχει περιορισμένη εμβέλεια.

Τα μεγάλα αυτά προβλήματα των συνδικάτων δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με γενικόλογες καταγγελίες και λεκτικούς αγωνιστικούς βερμπαλισμούς. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν αυτά συνυπάρχουν με τις οικονομικές δυσκολίες των εργαζομένων, λόγω της δραστικής μείωσης των μισθών τους και της πρωτοφανούς ανεργίας.

Επισημαίνουμε με έμφαση τα φαινόμενα κρίσης και παρακμής του συνδικαλιστικού κινήματος, όχι για να του κάνουμε το πολιτικό μνημόσυνο, αλλά για να τονίσουμε την επείγουσα ανάγκη μιας καλά σχεδιασμένης, μακρόχρονης, επίμονης και σκληρής προσπάθειας για την αναζωογόνηση και την ταξική ανασυγκρότηση και επαναθεμελίωσή του και για την ανάκτηση της αγωνιστικής αξιοπιστίας του.

Οι δυνάμεις της ΛΑΕ, που δραστηριοποιούνται στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, πρέπει να εργάζονται για την αγωνιστική επαναθεμελίωσή του με βάση τις εξής αρχές και προτεραιότητες:

• Ενίσχυση του αντιμνημονιακού χαρακτήρα των αγώνων και σύνδεσή των αιτημάτων για τα ειδικά προβλήματα των εργαζομένων με την ανάγκη προώθησης εναλλακτικής διεξόδου.
• Να αναπτύξει μέτωπο απέναντι στον κυβερνητικό – εργοδοτικό συνδικαλισμό, που κρατάει σε ακινησία και υποταγή την εργατική τάξη.
• Δημοκρατική και αγωνιστική αναζωογόνηση της λειτουργίας και δράσης των πρωτοβάθμιων σωματείων, ως βασικό κύτταρο του συνδικαλιστικού κινήματος. Ενίσχυση της συνδικαλιστικής πυκνότητας τους με την ένταξη σε αυτά των εργαζομένων “χωρίς φωνή” (ενοικιαζομένων, εργολαβικών, ελαστικά απασχολουμένων) και των νέων εργαζομένων.
• Σχεδιασμένη, επίμονη και σταθερή δουλειά στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, τους ελαστικά απασχολούμενους, τους μετανάστες και τους ανέργους. Στήριξη υπαρχόντων πρωτοβάθμιων σωματείων και οικοδόμηση νέων σωματείων, όπου χρειάζεται.
• Στήριξη νέων ουσιαστικά μορφών και σχημάτων οργάνωσης και δράσης, που δεν εντάσσονται στο παραδοσιακό συνδικαλιστικό επίπεδο.
• Ενίσχυση των συντονισμών πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, διεύρυνση της συμμετοχής και απεύθυνσής τους, ώστε να συγκροτήσουν ισχυρό κέντρο αγώνα σε διάκριση από τον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό, χωρίς να διασπούν την οργανωτική ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος.
• Συμβολή στη συγκρότηση συνελεύσεων και επιτροπών αγώνα σε χώρους εργασίας – γειτονιές, σε συνεργασία με άλλες μαχόμενες συνδικαλιστικές και κινηματικές δυνάμεις.
• Στήριξη στις συσπειρώσεις και επιτροπές ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων.
• Προώθηση συντονισμού των εργαζομένων με τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, αγρότες, επιστήμονες, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, καθώς και τη νεολαία, για τη συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής συμμαχίας, με στόχο την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών.

Οι δυνάμεις της ΛΑΕ, που δρουν στο συνδικαλιστικό κίνημα στηρίζουν πλατιές συνδικαλιστικές παρατάξεις και σχήματα, που κινούνται σε μια μαχητική ταξική, αντιμνημονιακή αντικυβερνητική δράση, σεβόμενη πλήρως την αυτονομία του κινήματος. Σε αυτές μπορούν να συμμετέχουν όλοι/ες, χωρίς εξαίρεση, οι εργαζόμενοι/ες που συμφωνούν με τις προγραμματικές αρχές τους. Δεν έχουν καμιά θέση σε αυτές τις παρατάξεις στελέχη των μνημονιακών κομμάτων και φυσικά του νεομνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία ασκούν κυβερνητικό συνδικαλισμό και εκ των πραγμάτων σηματοδοτούν αυτά τα κόμματα και τον αντεργατικό ρόλο τους.

Ιδιαίτερο ζήτημα, που πρέπει με επίμονο και ενωτικό τρόπο να προωθηθεί, αποτελεί η παραταξιακή συσπείρωση των δυνάμεών της ΛΑΕ μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με διαχωρισμό από λογικές και στελέχη που αναβιώνουν έναν νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Η ΛΑΕ θα πρέπει να ασχοληθεί με την αυτοτελή ιδεολογική και πολιτική δουλειά της μέσα στην εργατική τάξη και με τα ζητήματα θεωρίας και στρατηγικής στο εργατικό κίνημα, όπου τα σοβαρά κενά στη δουλειά μας, μας οδηγούν σε οργανωτισμό και πρακτικισμό.

Ο κατακερματισμός της Αριστεράς και των αντιμνημονιακών δυνάμεων και η απουσία μέχρι σήμερα ενός μετώπου τους, στη βάση κοινής, ριζοσπαστικής και φερέγγυας εναλλακτικής πολιτικής πρότασης τους δεν δίνει την ελπίδα στους εργαζόμενους ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος για τον οποίο αξίζει να αγωνίζονται και δεν τους εμπνέει και δεν τους ενεργοποιεί σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Επομένως η κάμψη των εργατικών και λαϊκών αγώνων χτυπά και δυνατές καμπάνες και για μας και για ολόκληρη την Αριστερά. Οι δυνάμεις της οφείλουν να συνεργαστούν στη βάση κοινού εναλλακτικού ριζοσπαστικού προγράμματος και να δώσουν μια ελπιδοφόρα και βιώσιμη εναλλακτική λύση. Αλλιώς, δεν είναι αυτονόητη η ευθύγραμμη ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων, αλλά μπορεί οι εξελίξεις να οδηγήσουν σε πισωγύρισμα, δηλαδή σε ενίσχυση της πολιτικής επιρροής της ακροδεξιάς ή της παγίωσης του μνημονιακού πολιτικού συστήματος.

Κεντρικό καθήκον μας είναι η συγκρότηση ενός ταξικού κέντρου αγώνα σωματείων, ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων με όλους όσοι θέλουν πραγματικά να δώσουν κοινωνικές μάχες και δεν προωθούν μια γραμμή αδράνειας, συμβιβασμού και αδιέξοδου συντεχνιασμού. Με άλλα λόγια με όλους όσοι δεν έλκονται από την πρακτική του εργοδοτικού, γραφειοκρατικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και σε αντιπαράθεση με τη λογική της σεχταριστικής αναδίπλωσης, που αποτυπώνεται σε συγκεντρώσεις δήθεν επαναστατικής καθαρότητας. Η κρίση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών όλα αυτά τα χρόνια άφηνε το περιθώριο στις ταξικές δυνάμεις να μπουν μπροστά και να πάρουν αυτές τα ηνία των εργατικών αγώνων. Αντί γι’ αυτό όμως τόσο η υποταγή σε γραφειοκρατικές λογικές, όσο και ο σεχταρισμός, άφησαν το χώρο στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες να διατηρήσουν το ρόλο τους και να αναπαραχθούν (τα αποτελέσματα στην ΑΔΕΔΥ, αλλά και σε άλλους εργασιακούς χώρους είναι ενδεικτικά).

5. Κοινωνικοπολιτικά μέτωπα της περιόδου

Η ΛΑΕ χρειάζεται να αναπτύξει μια ολόπλευρη και συστηματική δουλειά σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα της περιόδου (εργασιακή και ασφαλιστική κατεδάφιση, ανεργία, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, φοροεπιδρομή, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί – κόκκινα δάνεια, προσφυγικό, νέος γύρος αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση και στην τοπική αυτοδιοίκηση, συνταγματική αναθεώρηση).

Η προσπάθειά μας για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος θα πρέπει να συνοδεύεται με την ανάπτυξη κοινωνικών κινημάτων (πλειστηριασμοί, κομμένο ηλεκτρικό ρεύμα, διόδια κλπ), με τη στήριξη κοινωνικών ομάδων, που έχουν βαριές συνέπειες από τα μνημόνια και να συνδέεται με την ενασχόληση μας με τα τοπικά προβλήματα και τη συγκρότηση με βάση όλα αυτά αγωνιστικών αυτοδιοικητικών συσπειρώσεων και πρωτοβουλιών.

Κεντρικό καθήκον μας αυτής της περιόδου είναι η αποτροπή της διάλυσης και του ξεπουλήματος της ΔΕΗ με τη συγκρότηση ευρύτατων κοινωνικών, τοπικών και εργατικών συντονισμών και συμμαχιών, που θα οργανώσουν τις λαϊκές αντιστάσεις με αυτό το στόχο.

Αυτές οι κατευθύνσεις ειδικότερα απαιτούν :

α) Τη συγκρότηση αυτοδιοικητικών συσπειρώσεων και πρωτοβουλιών ή τη στήριξη και ενίσχυση υπαρχόντων σε κατεύθυνση αντιμνημονιακή, αντινεοφιλελεύθερη και ενιαιομετωπική, που θα απευθύνονται σε όλους όσοι θέλουν να αγωνισθούν ενάντια στην κυβερνητική μνημονιακή πολιτική του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της εκμετάλλευσης του δημόσιου χώρου προς όφελος του κεφαλαίου (Ελληνικό, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λ.π.), την διάλυση των κοινωνικών υποδομών και την πλήρη πρόσδεση της τοπικής αυτοδιοίκησης στο κράτος με τους νέους και παλιούς καλλικρατικούς νόμους. Οι δημοτικές αυτές κινήσεις θα πρέπει να αποτελούν τη βάση για τη συγκρότηση ευρύτερων πρωτοβουλιών για κεντρικά μέτωπα της περιόδου, όπως οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις. Το τμήμα αυτοδιοίκησης της ΛΑΕ θα οργανώσει πανελλαδική σύσκεψη των δυνάμεων μας που δρουν στην τοπική αυτοδιοίκηση, για να παρθούν αποφάσεις για την καλύτερη οργάνωση και ανάπτυξη της δουλειάς μας σ’ αυτό τον τομέα.

β) Την ανάπτυξη πολιτικών πρωτοβουλιών της νεολαίας ΛΑΕ, αλλά και ενιαιομετωπικών κινημάτων στους χώρους της νεολαίας αφενός ενάντια στην ανεργία και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, αφετέρου ενάντια στην πλήρη απαξίωση της δημόσιας παιδείας μέσω της ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης (που έχει πολλές μορφές), της έντασης των ταξικών φραγμών (προπαρασκευαστικά έτη), της απαξίωσης των πτυχίων (κατάργηση επαγγελματικών δικαιωμάτων), της έντασης του αυταρχισμού. Η επιτροπή νεολαίας της ΛΑΕ θα συζητήσει για τους τρόπους και τις μορφές, που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ένταξη και ενεργή συμμετοχή της εργαζόμενης και άνεργης νεολαίας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και σε διάφορες συλλογικές κινηματικές πρωτοβουλίες και δράσεις.

Η ΛΑΕ οφείλει να ασχοληθεί πολύ συγκεκριμένα και συγκροτημένα με τις κατευθύνσεις αυτές, ασχολούμενη λεπτομερειακά με τους επιμέρους χώρους, συνδικαλιστικό, αυτοδιοίκηση, νεολαία κ.λ.π., συνθέτοντας μία πολιτική κατεύθυνση συμβατή με το συνολικό πρόγραμμά της.

γ) Η ΛΑΕ το επόμενο διάστημα χρειάζεται να αναπτύξει μέτωπο στην ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης, να συνεχίσει τη δράση της υπέρ των προσφύγων, με αιχμή τη στήριξη της εγγραφής των προσφυγόπουλων στα σχολεία.

Το άνοιγμα επίκαιρων κοινωνικών και πολιτικών μετώπων είναι απαραίτητο για να συμβάλουμε αποτελεσματικά στην ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, στην κινητοποίηση του λαού και της νεολαίας με τις πιο κατάλληλες και αποτελεσματικές κάθε φορά μορφές και ταυτόχρονα στην ενίσχυση των δυνάμεων της ΛΑΕ.

6. Για την ανάγκη οργανωτικής ανασυγκρότησης της ΛΑΕ

Προκειμένου η ΛΑΕ να μπορέσει να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις της περιόδου, να προωθήσει τους πολιτικούς της στόχους και να επικοινωνήσει σε πιο μαζική κλίμακα την εναλλακτική της πρόταση, οφείλει να αντιμετωπίσει άμεσα τα οργανωτικά της προβλήματα. Αυτά εντοπίζονται κυρίως στη συμμετοχή, τη λειτουργία, τη δράση, τον προσανατολισμό και το κλίμα που επικρατεί στις ΠΕ, αλλά και στις σοβαρές αδυναμίες της πολιτικής και οργανωτικής καθοδήγησης τους από την ΠΓ, το ΠΣ και το οργανωτικό γραφείο και στην έλλειψη και συλλογική ανάληψη ευθυνών, ελέγχου και αξιολόγησης της δουλειάς των μελών αυτών των οργάνων.

Υπάρχει ανάγκη η συμμετοχή των μελών στην λειτουργία και κυρίως στη δράση των οργανώσεων βάσης να αυξηθεί. Ο προσανατολισμός να γίνει εξωστρεφής. Να ενισχυθεί η συσπείρωση, η συλλογικότητα στον σχεδιασμό και την υλοποίηση των αποφάσεων, η συντροφική αλληλεγγύη και η αυτενέργεια των μελών. Να εξασφαλιστεί πιο αποτελεσματική πολιτική και οργανωτική καθοδήγηση, ενιαίος και συστηματικός τρόπος λειτουργίας. Βασική προϋπόθεση για να πετύχουμε τους παραπάνω στόχους είναι η οργανωτική ανασυγκρότηση της ΛΑΕ να γίνει υπόθεση των συλλογικών πολιτικών οργάνων, με την δραστηριοποίηση του συνόλου των μελών της ΠΓ και του ΠΣ.

Τα περιθώρια βελτίωσης της οργανωτικής μας κατάστασης είναι υπαρκτά. Διαθέτουμε πανελλαδικό δίκτυο τοπικών οργανώσεων, πλούσια πολιτική και κινηματική εμπειρία, στελέχη με αναγνωρισιμότητα και κύρος στις τοπικές κοινωνίες, σημαντικό αριθμό νέων σε ηλικία συντρόφων. Τα στοιχεία αυτά μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για να αντιμετωπίσουμε τα σοβαρά οργανωτικά μας κενά και τις ανεπάρκειες.

Η οργανωτική ανασυγκρότηση, με σεβασμό στη δημοκρατία, τον πλουραλισμό και την αποτελεσματικότητα, συνιστά κεντρικό πολιτικό στόχο, αφού οι οργανωτικές αδυναμίες μας αποδυναμώνουν την πολιτική παρέμβαση της ΛΑΕ, και μάλιστα σε μία συγκυρία, στην οποία οι δυνατότητες είναι μεγάλες. Η εμπειρία που έρχεται από την επαφή με τον κόσμο, όπου οι ΠΕ οργανώνουν περιοδείες, πολιτικές και ακτιβίστικες δράσεις, συγκεντρώσεις κλπ είναι ότι ο λόγος μας βρίσκει θετική ανταπόκριση. Ο κόσμος δεν πιστεύει ότι τα μνημόνια και τα κόμματα, που τα υπηρετούν μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Η οργή του μεγαλώνει. Αυθόρμητα τάσσεται υπέρ της εξόδου από το ευρώ και θεωρεί αναγκαία την συγκρότηση ενός πλατιού αντιμνημονιακού μετώπου.

Η οργανωτική ανασυγκρότηση της ΛΑΕ δεν μπορεί παρά να γίνει εν κινήσει, στη δράση, με σταθερή την αγωνιστική της παρουσία στο κοινωνικό-κινηματικό πεδίο, στα μεγάλα κοινωνικά μέτωπα και στους αγώνες της περιόδου και να έχει ως βασικό στόχο την ενεργοποίηση των ΠΕ και των οργανωμένων μας μελών. Σε αυτόν τον στόχο πρέπει να κατατείνει η προσπάθεια που οφείλουν να καταβάλουν το Πολιτικό Συμβούλιο, η Οργανωτική Επιτροπή και οι Νομαρχιακές Επιτροπές.

Οι ΠΕ πρέπει να σχεδιάζουν, να συζητούν, να αποφασίζουν, να εφαρμόζουν συλλογικά συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης για τον χώρο ευθύνης τους.

• Να οργανώνουν συνελεύσεις, ανοιχτές εκδηλώσεις, περιοδείες, συσκέψεις για τα πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα της συγκυρίας και προβολής της εναλλακτικής μας πρότασης.

• Επίσης να οργανώνουν τη δράση τους και να πρωτοστατούν τοπικά σε επιμέρους μέτωπα και τοπικά κινήματα, παρεμβαίνοντας και στα ζητήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης.

• Να παίρνουν ενωτικές αντιμνημονιακές πρωτοβουλίες στα μέτωπα που ανοίγονται, με στόχο την μαζικοποίηση της οργανωμένης λαϊκής αντίστασης. Δεν θέτουμε ως προαπαιτούμενο για κοινή δράση σε γειτονιές ενάντια στα μνημόνια και την κυβερνητική πολιτική την πλήρη αποδοχή της θέσης μας για την Ευρωζώνη και την ΕΕ, αλλά την προβάλλουμε και την ζυμώνουμε.

• Η επαναδραστηριοποίηση αδρανοποιημένων μελών, η καταγραφή και η επαφή με ένα κύκλο πολιτικών επιρροών και φίλων, η έμφαση στην προσέλκυση ανένταχτων αγωνιστών και όσον αποστασιοποιούνται και αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, η ένταξη νέων μελών στις γραμμές μας καθώς και η οικονομική δουλειά πρέπει να αποτελούν βασικό στοιχείο του σχεδιασμού των ΠΕ.

• Η παρουσία των στελεχών και μελών μας στις εργατικές – κοινωνικές κινητοποιήσεις, στις κεντρικές πολιτικές αλλά και τοπικές εκδηλώσεις – δράσεις της ΛΑΕ, η συμβολή όλων στην ανάδειξη των συλλογικών μας θέσεων αποτελούν βασικές υποχρεώσεις των μελών της ΛΑΕ.

• Η συμμετοχή στον σχεδιασμό και τη δράση είναι αυτή που δίνει ουσία και περιεχόμενο στην έννοια του μέλους. Η ΛΑΕ δεν χρειάζεται μέλη, τα οποία θα παίρνουν μέρος μόνο σε εσωκομματικές εκλογικές διαδικασίες, αλλά αγωνιστές/στριες της Αριστεράς, πρωτοπόρους στον αγώνα για την ριζοσπαστική ανατροπή.

Τα μέλη του ΠΣ, εκτός των άλλων χρεώσεων, οφείλουν να στηρίξουν την οργανωτική προσπάθεια, να ενθαρρύνουν την εξωστρεφή λειτουργία και να συμβάλουν στην δραστηριοποίηση των μελών, με την παρουσία τους στις ΓΣ, στις δημόσιες εκδηλώσεις, σε κάθε είδους δράση των ΠΕ, ιδιαιτέρως σε περιοχές όπου οι οργανωμένες μας δυνάμεις είναι περιορισμένες και η δημόσια παρουσία της ΛΑΕ υποτονική. Σε συνεννόηση με την ΟΕ και τις ΝΕ τα μέλη του ΠΣ θα αναλάβουν συγκεκριμένες χρεώσεις.

Η αξιοποίηση των νέων σε ηλικία στελεχών, ιδιαίτερα όσων ταξικά εντάσσονται στις ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, τις οποίες θέλουμε πολιτικά να εκπροσωπήσουμε, τόσο για τις ανάγκες της καθοδηγητικής δουλειάς όσο και ως ομιλητές σε δημόσιες εκδηλώσεις και στην δημόσια εκπροσώπηση της ΛΑΕ, θεωρούμε ότι θα έχει θετικό αντίκτυπο στο εσωτερικό αλλά και στην δημόσια εικόνα της ΛΑΕ. Ειδικά το ζήτημα της νεολαίας είναι από τα κρισιμότερα για τη ΛΑΕ και έχει ευρύτερες επιπτώσεις για τη συνολική παρουσία της στις εργαζόμενες τάξεις. Χωρίς πολιτικές πρωτοβουλίες της ΛΑΕ για τη νεολαία και χωρίς αναβάθμιση και αναβάπτισή της σε ένα νεότερο στελεχικό δυναμικό, οι προοπτικές της ανάπτυξης της πολιτικής της επιρροής, ιδιαίτερα στη νεολαία, θα είναι δυσκολότερες.

Επίσης η συμμετοχή ως ομιλητών υποψήφιων συμμάχων μας σε ανοιχτές εκδηλώσεις των ΠΕ της ΛΑΕ θα βοηθήσει στην προώθηση του στόχου μας για συγκρότηση του πολιτικού Μετώπου.

Στο ζήτημα της δημόσιας πολιτικής εκπροσώπησης της ΛΑΕ, το ΠΣ αποφασίζει τη συγκρότηση υπεύθυνης ομάδας με κριτήρια τον πλουραλισμό (όσον αφορά την πολιτική και την κοινωνική προέλευση) και την ανανέωση. Η ομάδα αυτή θα συγκροτηθεί από την ΠΓ και θα λογοδοτεί σ’ αυτή και στο ΠΣ.

Με ευθύνη της ΠΓ και με βάση τις προβλεπόμενες διαδικασίες πρέπει να αναπληρωθούν οι θέσεις των συλλογικών οργάνων (ΠΣ και ΠΓ), που προέκυψαν από εκλογικές διαδικασίες και έχουν κενωθεί.

Η ΠΓ οφείλει να ενημερώνει με εσωτερικό σημείωμα τις ΠΕ για όλα τα θέματα, που συζητά στις συνεδριάσεις της, ενώ ο έγκαιρος κεντρικός προγραμματισμός πρωτοβουλιών και δράσεων διευκολύνει τις οργανώσεις βάσης να τις προπαγανδίσουν τοπικά, να ενημερώσουν και να κινητοποιήσουν τα μέλη τους.

Όσον αφορά την συμμετοχή των οργανώσεων στην προώθηση της πολιτική μας καμπάνιας, συνεχίζουμε αξιοποιώντας όλες τις μορφές προβολής της (μαζικό υλικό, αναλύσεις και επεξεργασίες, συγκεντρώσεις, θεματικές εκδηλώσεις και ημερίδες). Συνδυάζουμε την προσπάθεια προβολής της εναλλακτικής μας πρότασης με την δυναμική μας παρέμβαση στα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα της συγκυρίας. Η καθιέρωση συγκεκριμένης ημέρας την βδομάδα για εξωστρεφή παρουσία διευκολύνει την συμμετοχή των μελών.

Αθήνα 28/05/2017

Παπαδήμος–Μητσοτάκης και η επικοινωνιακή καταιγίδα

Πηγή: Iskra.gr

Ζούμε κάτι περισσότερο από μια πολύ επιθετική και μαζική πλύση εγκεφάλου από τα κυρίαρχα μίντια.

Ο επικοινωνιακός ορυμαγδός του κατεστημένου σε σχέση με την επίθεση στον Λ. Παπαδήμο και τον θάνατο του Κ. Μητσοτάκη, ξεπερνάει κατά πολύ την σημασία των συμβάντων και την καθ’ υπερβολή, έστω, έκφραση συμπάθειας και λύπης από την πλευρά του.

Η σχεδόν πρωτοφανής επικοινωνιακή καταιγίδα που ξέσπασε και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, με αφορμή τους Λ. Παπαδήμο και Κ. Μητσοτάκη, προφανώς δεν αποβλέπει μόνο στην «αγιοποίηση» των συγκεκριμένων προσώπων και στην ισοπέδωση κάθε κριτικής για την πορεία και τον ρόλο τους.

Το κυριότερο είναι ότι το προπαγανδιστικό τσουνάμι που υφιστάμεθα, επιδιώκει, διαμέσου του Λ. Παπαδήμου και του Κ. Μητσοτάκη, να καλύψει τα πάντα ένας σαρωτικός ολοκληρωτισμός που θα εξαγνίζει και θα καθαγιάζει τα μνημόνια με ένα αδιαμφισβήτητο πέπλο σωτηρίας και μοναδικής αλήθειας, προς χάριν των οποίων όσες αιματηρές θυσίες και αν χρειαστούν είναι αναγκαίες και αναπότρεπτες.

Την ίδια ώρα αυτός ο επικοινωνιακός ορυμαγδός γίνεται άκρα του τάφου σιωπή, όταν η ναζιστική Χρυσή Αυγή αποκτά επισήμως περίοπτη, έλεος, θέση στην τελετή της μεταφοράς στην χώρα μας των λειψάνων των Ελλήνων πεσόντων στην εισβολή της Κύπρου (!) και όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Υπουργός Εξωτερικών παρασημοφορούν τον αντιπρόεδρο της Συμβουλευτικής της Χούντας, Νίκο Μέρτζο.

Ο μνημονιακός ολοκληρωτισμός βαδίζει χέρι – χέρι με τον εκφασισμό της πολιτικής ζωής.

Ίσως είναι η ώρα, όπως λέει ο ποιητής, «μην έχοντας άλλο σκαλί να κατρακυλήσουμε πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα, για το ανέβασμα ξανά που μας καλεί, να αισθανθούμε να φυτρώνουν, ω χαρά!, τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά μας τα μεγάλα!».

Να ενωθούμε και να ξεσηκωθούμε αδέρφια. Αυτά είναι τα φτερά, τα φτερά της ελπίδας και το αγώνα, που εμείς οι ίδιοι πρέπει να βάλουμε και τα οποία, στις πιο δύσκολες στιγμές αυτού του τόπου, έσωσαν και έδωσαν πνοή στην πατρίδα μας και στον λαό μας.

Κ.Τ

ΜΕΤΑ: Η απεργία-αποχή από την «αξιολόγηση» στο Δημόσιο συνεχίζεται ακόμα πιο μαζικά, δυναμικά και αποφασιστικά.

Πηγή: ergasianet.gr

Την Παρασκευή 26 Μαΐου 2017, η υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Όλγα Γεροβασίλη απέστειλε εγκύκλιο σ’ όλες τις υπηρεσίες του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ για να προβούν «…σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για την εφαρμογή των διατάξεων αξιολόγησης των υπαλλήλων…» και «…το αργότερο έως την Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017…», «… να μεριμνήσουν για την ολοκλήρωση της διαδικασίας αξιολόγησης το αργότερο έως την Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017…».

Η κ. Γεροβασίλη, η οποία καλεί συνέχεια τους εργαζομένους να προστρέξουν για να αξιολογηθούν, πρέπει να γνωρίζει ότι η ΑΔΕΔΥ και όλες οι ομοσπονδίες του Δημοσίου έχουν προκηρύξει απεργία-αποχή από την «αξιολόγηση» και μάλιστα – όπως αναφέρεται στο από 16/3/2017 εξώδικο τους – αυτή πραγματοποιείται «…σε όλα τα επίπεδα και συγκεκριμένα από κάθε ενέργεια, που συνδέεται με την περιγραφόμενη στα άρ.14 επ. του ν. 4369/2016 διαδικασία…».

Τα προβλήματα της δημόσιας διοίκησης εστιάζονται στη γραφειοκρατική της λειτουργία και αδιαφάνεια, στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των οικονομικά ισχυρών και όχι των αδυνάτων, τις πελατειακές σχέσεις και κομματικές παρεμβάσεις, στα οποία προστέθηκαν με έντονο τρόπο στην μνημονιακή περίοδο η υποστελέχωση, η υποχρηματοδότησή της και η διεύρυνση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.

Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο γνωρίζουν καλά ότι η «αξιολόγηση» αυτή όπως και η προηγούμενη του κ. Μητσοτάκη δεν στοχεύουν στην αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων της δημόσιας διοίκησης, αλλά στην ενίσχυση της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών αγαθών της υγείας, της παιδείας και της πρόνοιας, στην προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και της συρρίκνωσης του Δημοσίου και στην παράδοση όλων των κοινωνικών και άλλων δραστηριοτήτων του σε ιδιώτες, προκειμένου να ενισχύσουν και να αυξήσουν την κερδοφορία τους.

Οι εργαζόμενοι, οι οποίοι μαζικά δεν παραλαμβάνουν τα έντυπα αξιολόγησης ή τα παραδίδουν ασυμπλήρωτα στα σωματεία τους, θα ακυρώσουν στην πράξη αυτές τις πολιτικές και τους εκβιασμούς της κυβέρνησης. Υπενθυμίζουμε στην κ. Γεροβασίλη ότι και ο προκάτοχός της υπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης έσυρε δύο φορές στα δικαστήρια τη διοίκηση της ΑΔΕΔΥ και επιχείρησε να αποτρέψει την απεργία – αποχή, αλλά απέτυχε.

Το ΜΕΤΑ καλεί όλους τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους να συνεχίσουν τον αγώνα τους, να συμμετέχουν πιο μαζικά και αποφασιστικά στην απεργία-αποχή και να την ακυρώσουν στην πράξη.

ΜΕΤΑ, Μάης 2017

Στα χνάρια του Γλέζου και του Σάντα: Το γκρέμισμα της σβάστικας.

Νύχτα της 30ης προς 31η Μαΐου 1941

 

Πηγή: atexnos.gr
Επιμέλεια: Οικοδόμος.

Τη νύχτα της 30 προς 31 Μάη του 1941 δυο νεαρά παλικάρια αποφασίζουν να χαλάσουν το πανηγύρι των Γερμανών καταχτητών, που λίγες ώρες νωρίτερα είχαν καταλάβει την Κρήτη. Αψηφώντας κάθε κίνδυνο για τη ζωή τους, σκαρφαλώνουν στο βράχο της Ακρόπολης και κατεβάζουν από τον ιστό που άλλοτε κυμάτιζε η γαλανόλευκη, τη μισητή χιτλερική σημαία με τη σβάστικα.

Με την πράξη τους αυτή ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος (Λάκης) Σάντας ενσάρκωναν τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας και την απόφασή του να μη σκύψει το κεφάλι και να μην υποταχτεί, όπως τον καλούσαν οι ντόπιοι πολιτικοί ηγέτες, που λίγο πριν είχαν παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους ναζί καταχτητές, αλλά ν’ αγωνιστεί για τη λευτεριά και το μέλλον του.

Η είδηση για το γκρέμισμα της μισητής σβάστικας από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης φτάνει γρήγορα απ’ άκρη σ’ άκρη στη μουδιασμένη Ελλάδα·  κάνει ν’ ανθίσει η ελπίδα, γεμίζει κουράγιο και δύναμη το λαό μας που με μπροστάρηδες  τους κομμουνιστές και το Κόμμα τους προσπαθεί να οργανώσει την αντίστασή του και, σε λίγο, μέσα από το ΕΑΜ θα δημιουργήσει το αθάνατο έπος της Εθνικής μας Αντίστασης.

Είκοσι χρόνια αργότερα το περιοδικό της ΕΕΔΥΕ Δρόμοι της Ειρήνης, έχει την ιδέα μιας φωτογραφικής αναπαράστασης της πρώτης αντιστασιακής πράξης στην Ευρώπη, όπως χαρακτηρίστηκε η ενέργεια των Γλέζου – Σάντα. Θέλοντας να τιμήσει τους δυο ήρωες, το περιοδικό ανασυνθέτει και αποδίδει φωτογραφικά βήμα βήμα, όλη την πορεία του Μανώλη Γλέζου και του Λάκη Σάντα προς την Ακρόπολη.

«Εγγύηση για την απόλυτη ακρίβεια του συνταρακτικού αυτού φωτογραφικού ρεπορτάζ είναι το όνομα και η ιδιότητα ενός από τους δυο νέους που φαίνονται στις φωτογραφίες (ο πιο κοντός με το σακάκι): Λέγεται Δημήτρης Γλέζος, είναι πρώτο εξάδελφος του Μανώλη και ξέρει με όλες τις λεπτομέρειες από «πρώτο χέρι» πώς κατέβηκε η σβάστικα από την Ακρόπολη. Ένας φίλος του (με το πουκάμισο), έπαιξε το ρόλο του Λάκη Σάντα» μας ενημερώνει ο συντάκτης του περιοδικού και συνεχίζει:

Μανώλης Γλέζος – Λάκης Σάντας

«Η απλή αυτή αναπαράσταση παρουσίασε πολύ περισσότερες δυσκολίες απ’ όσες ίσως φαντάζονται οι αναγνώστες των “Δρόμων”. Τα δυο παιδιά και ο φωτογράφος μας κινδύνεψαν πολλές φορές να γκρεμοτσακιστούν στο βάραθρο. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι σήμαινε, τότε, αυτή η προσπάθεια και τι μεγάλοι κίνδυνοι παραμόνευαν το Μανώλη και το Λάκη σε κάθε φάση»…

Πριν παραθέσουμε το φωτορεπορτάζ του περιοδικού, που ανακαλύψαμε στο πλούσιο και φιλόξενο ψηφιακό αρχείο των ΑΣΚΙ, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι την περίοδο εκείνη (1961) ο Μανώλης Γλέζος βρισκόταν – για μια ακόμη  φορά – στη φυλακή, καταδικασμένος για «κατασκοπεία», και είχαν ξεσηκωθεί κύματα αντιδράσεων στην Ελλάδα και στην διεθνή κοινή γνώμη για την αποφυλάκισή του.

Ένα δειλινό, οι δυο φίλοι, καθισμένοι στις σκάλες του Ζαππείου έβλεπαν τους υπερφίαλους Γερμανούς καταχτητές που περνούσαν πάνω κάτω και έκαναν χίλιες σκέψεις: Να ’χανε, λέει, πιστόλια! Ξαφνικά ο Μανώλης δείχνει με το δάχτυλό του την Ακρόπολη. Η σβάστικα κυματίζει ξετσίπωτα πάνω στον ιερό βράχο.

– Λάκη, το βλέπεις κείνο κει; Είπε στο φίλο του Σάντα. Πρέπει να κατεβεί.

Ο Λάκης κατάλαβε αμέσως. Σφίξανε τα χέρια και όρισαν για την επομένη ραντεβού στη Βιβλιοθήκη όπου πήγαιναν και μελετούσαν.

Στη Βιβλιοθήκη, το άλλο πρωί, ο Μανώλης δεν έβρισκε ησυχία. Κατέβασε τον τόμο «Ελλάς» από την Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια. Σταμάτησε στην περιγραφή της Ακρόπολης.

– Λάκη! φώναξε ξαφνικά! Έλα διάβασε εδώ!

Για κάποιο μυστικό πέρασμα έγραφε η Εγκυκλοπαίδεια, απ’ όπου μπαινόβγαινε στην αρχαιότητα το Ιερό Φίδι, σύμβολο του Ερεχθέα. «Αν είμαστε τυχεροί, το πέρασμα θα υπάρχει ακόμα».

Η επομένη ήταν Πέμπτη: Ελεύθερη η Ακρόπολη για τους επισκέπτες. Οι δυο φίλοι ανέβηκαν, μελέτησαν καλά τα κατατόπια και συμφώνησαν για την ημερομηνία. Η «δουλειά» ορίστηκε για τη νύχτα της 30^ης προς την 31^η Μαΐου. Στις 8 το βράδυ της ιστορικής εκείνης μέρας ο Μανώλης και ο Λάκης συναντήθηκαν στην πλατεία Κουμουνδούρου. Έσφιξαν τα χέρια με συγκίνηση. «Εμπρός, πάμε»!

Σιωπηλοί ο Λάκης και ο Μανώλης αρχίζουν ν’ ανεβαίνουν τα ανηφορικά δρομάκια της Πλάκας. Έχει πέσει το σούρουπο. Το αργό τους βάδισμα κρύβει την ταραχή τους. Φτάνουν στα Προπύλαια. Εκεί περπατούν αρκετή ώρα πάνω-κάτω ώσπου να ’ρθει η κατάλληλη στιγμή.

Η νύχτα έχει πέσει πια για τα καλά. Τα ζευγαράκια και οι μοναχικοί διαβάτες αρχίζουν να εγκαταλείπουν τον ιερό βράχο και κατεβαίνουν στην Αθήνα που νυθίζεται στη συσκότιση. Οι δυο φίλοι γλιστράνε μέχρι το συρματόπλεγμα που έφραζε γύρω γύρω τη βάση του βράχου. Το πηδάνε ο ένας ύστερα από τον άλλον κι ανηφορίζουν προς την πλαγιά.

Ο Μανώλης και ο Λάκης τρέχουν προς την είσοδο της σπηλιάς. Από μακριά, μέσα στη σιωπή της νύχτας, ακούγονται χάχανα, πρόστυχα πειράγματα. Οι Γερμανοί φρουροί διασκεδάζουν με μια κοινή γυναίκα. Η στιγμή είναι κατάλληλη.

Με μερικά άλματα οι δυο φίλοι βρέθηκαν φάτσα στο άνοιγμα του μικρού περάσματος. Έφτασαν έτσι σε μια πορτίτσα ξύλινη που έφραζε το άνοιγμα. Υπήρχε ένα λουκέτο. Ευτυχώς δεν ήταν κλειστό. Έσπρωξαν την πόρτα και μπήκαν.

Κρατιούνται λίγο στο πεζούλι ώσπου να συνηθίσουν τα μάτια τους στο σκοτάδι. Μπροστά τους ανοίγεται μια σχισμάδα βαθιά, πλατιά δυο μέτρα. Είναι τόσο απότομη η κατηφοριά της, ώστε φαίνεται σαν πηγάδι. Σε λίγο ξεχώρισε στο βάθος ένα κομματάκι ουρανού. Ήταν το άλλο άνοιγμα της μυστικής τρύπας. Υπολόγισαν ότι απείχε απ’ αυτούς περίπου στα 30 μέτρα.

Οι δυο φίλοι προχωράνε με πολλή δυσκολία. Στα παλιά χρόνια το πέρασμα ήταν εύκολο γιατί υπήρχαν πελεκητά σκαλοπάτια στην πέτρα. Σιγά σιγά όμως τα σκαλοπάτια εξαφανίστηκαν έτσι ώστε σήμερα κάθε στραβοπάτημα μπορεί να σημαίνει βαρύ τραυματισμό ή και θάνατο.

Μέσα στο σκοτάδι διέκριναν κάτι μαδέρια, βαλμένα λοξά ανάμεσα στους δυο τοίχους του βράχου, πάνω από την άβυσσο. Αυτά τα μαδέρια τους βοήθησαν να προχωρήσουν συγά σιγά με κινήσεις σίγουρες και αυστηρά υπολογισμένες.

Κολλημένοι στο βράχο που είχε ένα λεπτό γυράκι στο μέρος όπου πατούν τα σανίδια κι όπου μπορούσε εύκολα το πόδι να σταθεί, προχώρησαν ο ένας ύστερα από τον άλλον. Προπορεύονταν ο Μανώλης και ο Λάκης ακολουθούσε. Οι κινήσεις τους ήταν σίγουρες και ακριβείς. Είχαν πια αποκτήσει την πείρα της σπηλιάς.

Φτάνοντας στην έξοδο διαπίστωσαν ότι ενάμισι μέτρο ύψος τους χώριζε από το άνοιγμα. Σάμπως κάποιος να είχε βγάλει επίτηδες το τελευταίο δοκάρι για να τους δυσκολέψει. Όμως αυτό δεν τους σταμάτησε. Γαντζώθηκαν γερά από το βράχο και…

…στηρίζοντας τα χέρια τους πάνω στο χώμα της εισόδου, μ’ ένα πήδο σκαρφάλωσαν και βγήκαν από το μυστικό πέρασμα.

Οι δυο φίλοι κοιτάχτηκαν, χαμογέλασαν, ξάπλωσαν με προφύλαξη στις πέτρες και τα αγκάθια και περίμεναν λίγο. Το φως αρκετά δυνατό από το μισοφέγγαρο, δίνει στα μάρμαρα μιαν έντονη ανταύγεια. Πρέπει να βιαστούν. Από τα Προπύλαια ακούγονται τα γέλια των φυλάκων και οι γνωστές στρίγγλικες γυναικείες φωνές. Η σβάστικα κυματίζει στο βάθος. Τι θα συμβεί αν υπάρχει σκοπός; Σιγά σιγά προχωρούν προς τα τείχη του Ερεχθείου.

Ο Λάκης έχει μια φαεινή ιδέα: Μαζεύουν χαλίκια και τα πετάνε όσο μπορούν πιο μακριά προς την αντίθετη κατεύθυνση, ώστε αν υπάρχει σκοπός να τρέξει προς τα εκεί. Όμως σκοπός, ευτυχώς, δεν υπάρχει. Έχει πάει κι αυτός στο γλέντι, στα Προπύλαια. Προχωρούν τώρα κι οι δυο τους κουλουριασμένοι, προς τον κοντό. Φτάνουν στο φυλάκιο: Αδειανό. Δρασκελούν μ’ ένα πήδημα τα λιγοστά σκαλιά και φτάνουν στην κορφή του ανατολικού πυργίσκου.

Πάνω από τα κεφάλια τους κυματίζει τώρα πελώριο το φασιστικό σύμβολο. Λύνουν το συρματόσχοινο κι αρχίζουν να το τραβούν. Άδικος κόπος. Τα σύρματα είχαν μπλεχτεί κι η σημαία δεν κατέβαινε. Ο Μανώλης αγκαλιάζει τον σιδερένιο κοντό…

…και αρχίζει να σκαρφαλώνει με μανία. Προσπαθεί να κατεβάσει τη σημαία. Αποτυχαίνει. Δοκιμάζει κι ο Λάκης. Τίποτα. Για Τρίτη φορά σκαρφαλώνει ο Μανώλης. Κρεμιέται με δόντια, με χέρια από το μισητό πανί. Χαμένος Κόπος.

Οι δυο φίλοι εφαρμόζουν τότε τα μεγάλα μέσα. Λύνουν τα συρματόσχοινα που υποβάσταζαν το κοντάρι και δίνοντας παλμικές κινήσεις στο ίδιο το κοντάρι πετυχαίνουν το σκοπό τους: Η σβάστικα πέφτει και τους κουκουλώνει. Αγκαλιάζονται τότε και χορεύουν επάνω της σαν παλαβοί.

Ο Μανώλης και ο Λάκης κομμάτιασαν τη σημαία, πήραν μαζί τους από ένα κομμάτι και έριξαν την υπόλοιπη στο ξεροπήγαδο, που βρίσκεται ανάμεσα στα Τείχη και το Βράχο.

Γύρισαν σπίτια τους από το ίδιο μυστικό πέρασμα ξανακάνοντας ανάστροφα την ακροβατική τους διαδρομή πάνω από την άβυσσο. Πριν φύγουν ακούμπησαν καλά καλά τις παλάμες τους στον κοντό για ν’ αφήσουν δαχτυλικά αποτυπώματα, μην τύχει και συλλειφτεί κανένας αθώος Πλακιώτης από την αστυνομία.

Στις 12.10΄ έξω από το Κρατικό Ταμείο (Ερμού) τους έπιασε ο σκοπός γιατί απαγορευόταν η κυκλοφορία εκείνη την ώρα. Και τότε οι δυο φίλοι σκέφτηκαν ότι το καλύτερο απ’ όλα ήταν να του πουν την… αλήθεια:

-Ήμασταν σε γλέντι, δικαιολογήθηκαν, γι’ αυτό αργήσαμε! Ο σκοπός τους άφησε και πέρασαν.

***

Εικόνα από κάρτα εκστρατείας για την απελευθέρωση του Μανώλη Γλέζου, στη Γαλλία (1958).
Πηγή: ΑΣΚΙ (Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας)

Η λεβέντικη πράξη των δυο φλογισμένων από τα ιδανικά της λευτεριάς και της ανεξαρτησίας παλικαριών Μανώλη Γλέζου και Λάκη Σάντα χαρακτηρίστηκε «αποκοτιά», από τους τότε εκφραστές της «κανονικότητας» και του «ρεαλισμού», και πράξη «μη ρεαλιστική» που θα έφερνε μεγαλύτερα δεινά. Όπως άλλωστε και η επική Αντίσταση του λαούς μας που, από το ξεκίνημά της και σ’ όλη την πορεία της σαμποταρίστηκε, απαξιώθηκε, υποβαθμίστηκε και συκοφαντείται μέχρι τις μέρες μας.

Το παράδειγμα των δυο νεαρών ηρώων της Αθήνας, ήταν ένα ακόμα βήμα στη  μακρινή διαδρομή των αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας, που ακολούθησαν στη συνέχεια χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές στις ανυπόταχτες βουνοκορφές και  στις πόλεις, στις φυλακές, τις εξορίες, μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα και που ακολουθούν στις μέρες μας όσοι αντιστέκονται στη σκλαβιά των μνημονίων και της εξαθλίωσης και στο σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο που τα γεννά.

Η Ιστορία παραχώρησε μια από τις πιο δοξασμένες σελίδες της στα ονόματα των Μανώλη Γλέζου και Λάκη Σάντα. Η πράξη τους στις 30 Μάη του 1941 είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα ότι η Ιστορία γράφεται με ανυπακοή.

Διαβάστε ακόμη:   Δύο ανεπιθύμητοι ήρωες.

Έληξαν την Κυριακή (28/5) με επιτυχία οι εργασίες του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑ.Ε

Έληξαν με επιτυχία οι εργασίες του Πολιτικού Συμβουλίου (Π.Σ) της ΛΑ.Ε, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή (28/5) με την έγκριση της Πολιτικής του Απόφασης, η οποία υπερψηφίστηκε με 1 μόνο «κατά» και θα δοθεί στη δημοσιότητα τις επόμενες ημέρες.

Εισήγηση για τις πολιτικές εξελίξεις και τα πολιτικά καθήκοντα της ΛΑ.Ε έκανε ο Γραμματέας του Π.Σ της ΛΑ.Ε Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος στην παρέμβασή του μεταξύ άλλων τόνισε:

«Καταγγέλλουμε την προετοιμασία δίωξης κατά του Γ. Φιλιππάκη ως προάγγελο νέου κύματος σκληρού και άγριου αυταρχισμού.

Ο Στουρνάρας είναι συνυπεύθυνος της πιο σκληρής μνημονιακής βίας και τρομοκρατίας και δεν μπορεί να γίνεται τιμητής και κατήγορος».

Ο Παν. Λαφαζάνης τόνισε την ανάγκη «εδώ και τώρα συγκρότησης μετώπου όλων των αριστερών πατριωτικών δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων» και υπογράμμισε ότι «η ΛΑ.Ε δεν θέτει κανένα κομματικό, προσωπικό ή ηγετικό εμπόδιο στην προώθηση αυτού του μετώπου.

Η κοινωνία βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και έχει υπερβεί τα όρια αντοχής και ανοχής της. Να ξεσηκωθούμε για να φύγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για να φραχτεί ο δρόμος στον Μητσοτάκη και τη ΝΔ, για να μπει η χώρα σε έναν άλλο ριζοσπαστικό δρόμο ελευθερίας, ανασυγκρότησης και δικαιοσύνης».

Την εισήγηση της Πολιτικής Γραμματείας (ΠΓ) προς το Π.Σ παρουσίασε ο Δημήτρης Στρατούλης, που μαζί με τους Παναγιώτη Σωτήρη, Δημήτρη Σαραφιανό, Αντώνη Νταβανέλο και Θανάση Πετράκο ορίστηκαν με απόφαση του Π.Σ ως Επιτροπή Πολιτικής Απόφασης και επεξεργάστηκαν τις τροπολογίες και προσθήκες που κατέθεσαν στην συνεδρίαση τα μέλη του Π.Σ.

Στη διάρκεια της συνεδρίασης του Π.Σ της ΛΑ.Ε έγινε γόνιμος και ουσιαστικός διάλογος, στον οποίο πήραν μέρος με ομιλίες τους 39 μέλη του οργάνου, 29 άνδρες και 10 γυναίκες. Κατατέθηκαν στο Σχέδιο Πολιτικής Απόφασης αρκετές προσθήκες και τροπολογίες, που στο σύνολό τους έγιναν σχεδόν όλες δεκτές από το Π.Σ και ενσωματώθηκαν στο τελικό κείμενο της Πολιτικής του Απόφασης.

Η Πολιτική Απόφαση του Π.Σ της ΛΑ.Ε περιλαμβάνει μια ανάλυση των διεθνών και εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων και της κατάστασης του εργατικού και ευρύτερου λαϊκού κινήματος. Επίσης χαράσσει τις βασικές πολιτικές κατευθύνσεις της ΛΑ.Ε για την προώθηση της εναλλακτικής πολιτικής της πρότασης, που έχει ως προϋπόθεση την έξοδο από το ευρώ, το εθνικό νόμισμα, τη διαγραφή χρέους σε σύνδεση με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, για τη συγκρότηση πολιτικού, κοινωνικού, εκλογικού μετώπου των αριστερών, αντιμνημονιακών, δημοκρατικών και πατριωτικών δυνάμεων, την επαναθεμελίωση του εργατικού κινήματος, την ανάπτυξη των εργατικών και λαϊκών αγώνων, το άνοιγμα άμεσων κοινωνικών και πολιτικών μετώπων ενάντια στις εφαρμοζόμενες μνημονιακές πολιτικές και την αναδιοργάνωση και οργανωτική και πολιτική ανάταξη της ΛΑ.Ε.

«Ρεζερβέ» ο Ευαγγελισμός για την ελίτ

Ανακοίνωση της ΛΑΕ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ως Λαϊκή Ενότητα και έχοντας πάντοτε πλήρη εμπιστοσύνη στο προσωπικό του Εθνικού Συστήματος Υγείας (τo θεωρούμε έναν από τους βασικούς λόγους που το εν λόγω Σύστημα είναι στοιχειωδώς λειτουργικό παρά την πολυετή κακομεταχείριση του από τις εκάστοτε κυβερνήσεις) δεν μπορούμε να μην εκφράσουμε τη δυσαρέσκεια μας για το αιφνιδιαστικό «κλείσιμο» της εφημερίας του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», του μεγαλύτερου νοσοκομείου των Βαλκανίων, την Πέμπτη 25 Μαΐου, προκειμένου να παρασχεθούν όσο το δυνατόν καλύτερης ποιότητας Υπηρεσίες Υγείας στον πρώην Πρωθυπουργό, Λουκά Παπαδήμο.

Είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι ενώ οι δυσλειτουργίες του Εθνικού Συστήματος Υγείας αποτελούν «κοινή συνείδηση» για όλο το λαό (επαναλαμβάνουμε ότι η ευθύνη για αυτό ουδόλως βαραίνει τη συντριπτική πλειονότητα του προσωπικού) όταν έρχεται η στιγμή που πρέπει να παρασχεθούν οι υπηρεσίες σε κάποιο μέλος της ελληνικής καθεστηκυίας τάξης, τότε κινητοποιείται σύσσωμος ο μηχανισμός (συνήθως με άνωθεν πολιτική εντολή!). Σαφώς και στον κ. Παπαδήμο έπρεπε να παρασχεθούν άρτιες υπηρεσίες, όπως όμως το Δημόσιο Σύστημα Υγείας πρέπει να αντιμετωπίζει το σύνολο των πολιτών, ανεξαρτήτως τάξης και οικονομικής δυνατότητας.

Δεν βλέπουμε κάθε μέρα ένα νοσοκομείο της χώρας και δη από τα εφημερεύοντα, να είναι «ρεζερβέ» για την εξυπηρέτηση ενός συγκεκριμένου προσώπου. Θεωρούμε αυτό το συμβάν ως άδικο για τους υπόλοιπους πολίτες που χρειάστηκαν τις Υπηρεσίες του ΕΣΥ την Πέμπτη, αλλά και άδικο για τους γιατρούς και το νοσοκομειακό προσωπικό των υπολοίπων νοσοκομείων της Αθήνας που επωμίστηκαν το «βάρος» που κανονικά αναλογούσε στο νοσοκομείο που εκ των πραγμάτων τέθηκε «εκτός λειτουργίας».

Αναρωτιόμαστε εύλογα, εάν θα υπήρχε παρόμοια κινητοποίηση, για κάποιο θύμα καθημερινού τροχαίου ή για κάποιον εργάτη, όπως συμπτωματικά συνέβη με τους τρεις εργάτες που τραυματίστηκαν σοβαρά χθες από έκρηξη φιάλης υγραερίου στον Ασπρόπυργο (27, 33 και 40 ετών) ή για κάποιον καρκινοπαθή ή οροθετικό, των οποίων τα φάρμακα πέρυσι εξαντλήθηκαν με αποτέλεσμα την διακινδύνευση της υγείας τους.

Με μεγάλη μας λύπη, συνειδητοποιούμε ότι η δημόσια δωρεάν Υγεία, συνεχίζει να συμπεριφέρεται με «ταξική μεροληψία».

Το γραφείο Τύπου

26/05/2017

Δεν το έκανα εγώ, κύριε.

Όσα δεν λέμε με το στόμα, τα εκφράζουμε με το πιο ισχυρό μέσο μη-λεκτικής επικοινωνίας: Τα μάτια μας.

 Όσο κι αν προσπαθούμε να συγκαλύψουμε αυτό που νιώθουμε, τα μάτια μας σχεδόν πάντα το προδίδουν.

Εν προκειμένω, το δέος απέναντι στα αφεντικά τους.